الا بذکرالله تطمئن القلوب
بسم الله الرحمن الرحیم بَقِیَّتُ اللّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ ای موعود زمان، صاحب عصر،پرورده ی دامان پاک نرگس وآورنده عدل خدا ! کمرزمین از گرانی بار انتظار خمیده است و دل های فسرده از ندیدنت، در سراشیبی عمر و سراب گناه دست و پا می زنند اینک ما ماندیم و دلتنگی بی امان غروب جمعه، جمعه هایی که با خدا عهد کرده اند بی آمدن تو،تنها با آب دیده منتظران،قدم درسرخی غروب بگذارند. ای آشناترین رهگذر کوچه های بی قراری مان! به خدا درغربت غیبت شما، چشمه های معرفت خشکید و عطش هم کلامی با اهل آسمان، قلب هایمان را گداخت. ای میوه موعود درخت رسالت، چشم انتظاری مان تا کی ؟ بی شک تو بیش از ما، برای فرج خویش که فرج ماست، دست به دعا برده ای! کاش در لحظه های خلوتت با خدا، از ناشکیبی لحظه های غیبت بگویی از خلقی بگویی که تنها با شناخت محبت خدا، به شفافیت جنس ملکوت راه می برند. از شیفتگانی بگویی که به مدد معرفت ولی خدا، لحظه های قنوتشان به آستان سبز خدا وصل میشود. کاش نجوای دلمان را آهسته درگوش خدا زمزمه کنی که اللهم عجل لولیک الفرج السلام علیک یا صاحب الزمان مـژدهی آمـدنت قیمـت جـان میارزد تاری از موی تو آقـا به جهـان میارزد